Оловли йилларнинг ўтли нафаси

Вақт - олий ҳакам. 73 йил ўтибдики оловли давр авлоди вакилларининг жасорати асло сўнмайди. Зеро, улар орасида ҳаёт учун, тинчлик учун, келажак учун жонини қурбон қилганлар кўпчиликни ташкил этади. Миллатимиз шону шавкатини баланд тутган нуронийлар сафи, афсуски, йил сайин, кун сайин озайиб боряпти.

Хотира майдони байрамона безатилган. Кўкси орденларга тўла уруш кўрган оқсоқоллар, Ватан ҳимоясига дахлдор касб ходимлари, меҳнат фахрийлари жам бўлишган. Юз ёш билан юзлашаётган бўлсалар-да қалблари навқирон отахонлар ҳам барчанинг диққат-эътиборида.

Мунгли мусиқа садолари остида Мотамсаро она ҳайкали пойига гулчамбарлар қўйилмоқда. “Хотира китоби”га битилган андижонлик қаҳрамонлар номлари бирма-бир кўздан кечирилди. Дарҳақиқат, уруш йилларида вилоятимиздан фронтга 97,5 минг киши сафарбар қилинган бўлса, уларнинг фақат 54 минг нафаригагина омон қайтиш насиб қилди.

-Алоқачи бўлганман, - хотирлайди 95-баҳорини қаршилаган асакалик Олимжон ота Комилов. – 200 метрли ғалтакни елкага олиб, эмаклаганчадушман ўқлари остида симларни тиклардик. 9 майни Австрияда кутиб олганман. Уйга 1947 йилда қайтдим. Бугунги каби эҳтиромдан умримизга умр қўшилмоқда.